WSTĘP
Salvia Divinorum jest półtropikalną rośliną wieloletnią ,oznacza to, że możesz ją
hodować kilka lat, pod warunkiem, że nie jest narażona na zbyt nieskie temperatury.
Jest to roślina zielon, o dużych liściach i odróżniającej się, grubej i pustej łodydze.
W sprzyjających warunkach może osiągnąc nawet kilka metrów. Gdy roślina
osiagnie swój maksymalny wzrost, liście i odgałęzienia zaczną się łamać i odpadać.
Jeżeli spadną na wilgotną ziemię, możliwe jest, że się ukorzenią. Chociaż szałwia
może rozkwitnąć w naturalnych warunkach, prawie nigdy nie wydaje nasion zdolnych
do germinacji. Dlatego roślinę rozmnaża się prawie zawsze za pomocą szczepek.
Liście mają owalny kształt, delikatną strukturę i mogą osiągać całkiem spore rozmiary
[nawet do 22cm długości]. Zwykle mają kolor szmaragdowozielony lub nawet
żółtozielony. Pokryte są bardzo drobnymi, malutkimi włoskami, co nadaje im jedwab
isty połysk przy odpowiednim oświetleniu. Najlepiej roślina rozwija się w półcieniu,
w dobrze nawodnionej, ale też mocno przepuszczalnej glebie. Nie powinno się
zbytnio namaczać korzeni, bo roślina umrze.

Możesz również hodować swoją szałwię w naturalnych warunkach, na zewnątrz, jeśli istnieje wilgotny,
półtropikalny klimat, w dobrze nawadnianej, ale i przepuszczalnej ziemi ze sporą zawartością próchnicy. Jeśli z
kolei znajdujesz się w zimniejszym lub bardziej suchym klimacie, nadal możesz uprawiać szałwię na zewnątrz,
oczywiście zakładając sprzyjające warunki pogodowe. Jednak bedziesz musiał upewnić się, że roślina jest
zabezpieczona przed mrozem, często podlewana i spryskiwana, gdy wilgotność jest za słaba. Salvia nie
przeżyje mrozu i zasuszenia. Można ja uprawiać na zewnątrz w donicach i przynosić je do ciepłego
pomieszczenia, gdy na dworze zrobi sie zimno. W ten sposób hodować możesz latem na dworze, a zimą w
domu.

Roślina powie Ci, jeśli będzie miała za sucho: jej liście zaczną opadać. Podlej ją wtedy natychmiast i nie pozwól
zwiędnąć. Ziemia powinna mieć dobry drenaż, ale również odpowiednią wilgotność. Jeśli uprawiasz w
donicach, pamiętaj, aby miały spory rozmiar dla właściwego rozwoju rośliny. Użyj największej donicy, jaką
możesz umieścić w danym pomieszczeniu. Musi ona posiadać dziurki na spodzie. Umiejscowienie na dole
doniczki żwiru pozwoli na lepszy drenaż i bardziej dynamiczny rozwój systemu korzennego. Tradycyjna gleba
kwiatowa powinna sprawować się dobrze.

Salvia będzie potrzebować nawożenia. Do tego celu nadaje się jakikolwiek uniwersalny nawóz. Emulsja rybna
jest dobrym wyborem, ale ze względu na przykry zapach, nadaje sie tylko do zastosowań outdoor.W przypadku
hodowli domowej powinno się od czasu do czasu wystawiać roślinę na zewnątrz i pozwolić popadać na nią
deszczowi. To zapobiegnie powstawaniu w glebie soli mineralnych i zniszczeniu roślinki.

Salvia Divinorum dobrze znosi różne warunki oświetleniowe. Najlepiej odpowiada jej kilka godzin naturalnego
światła dziennego. W domu najlepszym miejscem jest pobliże okna. Wytrzyma więcej słońca, jeśli będzie
solidnie nawadniana i spryskiwana. Wytrzyma również głeboki cień. Jeśli zmieniasz warunki oświetleniowe lub
wilgotnościowe, rób to stopniowo. Salvia ma wyjątkowe zdolności adaptacyjne, ale czasem, aby przyzwyczaić
się do nowego środowiska, potrzebuje tygodni.

Salvia bywa atakowana przez wiele szkodników. Dla roślin hodowanych w szklarni sporym problemem jest
mączlik. Zaszkodzić mogą również: mszyce, nagie ślimaki, gąsiennice, przylżeńce [np. wciornastki - wciornastek
pszenicznik, wciornastek tytoniowiec], przędziorki i zgorzel. Częstych kłopotów dostarcza zgnilizna korzeniowa
i łodygowa. Na liściach mogą pojawić się plamki pleśni. Nie wiadomo dokładnie jakie wirusy atakują SD, ale
najpewniej coś takiego ma miejsce, podobnie jak u innych roślin. Mszycę i zgorzel można usunąć za pomocą
gazika zanurzonego w alkoholu izopropylowym.

Szkód powodowanych przez nagie ślimaki można częściowo uniknąć hodując szałwię w donicach
postawionych na jakimś uniesieniu. Niektóre ślimaki mimo to przedostaną się na twoje rośliny. Miej na nie oko!
Jeden ślimak może pożreć niesamowitą ilość Salvii! Do przyciągnięcia i utopienia ślimaków najlepiej nadaje
się piwo. Wypełnij nim spodek i umieść w glebie - delikatnie przysyp go z boków, aby ślimaki mogły się dostać
do środka, upić się i utonąć.

Nad przędziorkiem uzyskasz przewagę, rozpuszczając w wodzie szare mydło i spryskując tym liście, włącznie
z ich spodami. Powinieneś przeprowadzić 3 spryskania w 2-tygodniowych odstępach. Uwaga - niektórzy
donoszą o zgubnym dla liści wpływie tej metody, dlatego bądź ostrożny

UKORZENIANIE W WODZIE
Odetnij odgałęzienie [o długości 10 - 20cm] i oderwij kilka
listków u podstawy łodygi. Natychmiast po tym zabiegu umieść
szczepkę w niewielkim naczyniu z wodą do poziomu 3 - 4cm.
Na każdą sadzonkę potrzebne jest osobne naczynie, aby
korzenie różnych szczepek nie plątały się.

Najlepiej jest odciąć szczepkę zaraz pod węzłem, jako że stamtąd najładniej wyrastają korzonki. Nie jest
to konieczne, ale w taki sposób unikniesz pływających w wodzie, rozmokniętych włókien łodygi. Jest to
ważne, ponieważ sama łodyga ma większą tendencję do gnicia, niż mocny węzeł.

Upewnij się, że odcinasz fragment rośliny czystymi nożyczkami lub nożem - jest to konieczne, aby łodyga
nie została zaatakowana przez drobnoustroje. Następnie ustaw szczepkę w miejscu, gdzie jest
odpowiednie, przefiltrowane światło słoneczne. Codziennie zmieniaj wodę. Dobrym pomysłem będzie
używanie do tego celu schłodzonej wody przegotowanej [jeśli jest chlorowana - gotowanie wyeliminuje chlor]
Woda niechlorowana również może zawierać szkodliwe bakterie, a zagotowanie powinno je zniszczyć.
Ukorzenianie w wodzie kończy się sukcesem w 75%, w pozostałych przypadkach, łodyga gnije i szczepka umiera.

W ciągu 2 tygodni pojawią się pierwsze korzenie. Gdy osiagną rozmiar 1 - 2cm, zasadź roślinkę w glebie z
dobrym drenażem. Przykryj czystym szklanym słoikiem lub plastikową torebką - posłuży to jako namiot
gromadzący wilgoć do momentu, gdy roślina się ukorzeni w glebie i zyska żywy, zdrowy wygląd
[zwykle 1 - 2 tygodnie]. Następnie powoli odzwyczaj roślinkę od namiotu.

Niektórzy hodowcy twierdzą, że te części rośliny, które samoczynnie opadają, mają lepsze warunki
do ukorzeniania, niż te wyciete umyślnie. Ukorzenianie w wodzie na zewnątrz zminimalizuje ryzyko zgnicia
korzenia. Najwyraźniej promienie UV w niefiltrowanym świetle dziennym niszczą grzyby pasożytnicze
wystepujące w wodzie.

UKORZENIANIE W GLEBIE
Potrzebne materiały:
* ziemia doniczkowa
* 2 plastikowe kubeczki
* trochę ukorzeniacza
* niewielki woreczek [np. śniadaniowy]
* gumka "recepturka"
* woda

Na spodzie jednego z plastikowych kubków zrób małe dziurki.
Wypełnij go w 2/3 ziemią. Za pomocą ołówka lub palca zrób w ziemi
dołek o wysokości około 5cm. Gleba jest juz gotowa na przyjęcie sadzonki. Teraz musisz przygotować
ją samą. Czystymi nożyczkami odetnij fragment rośliny zaraz pod węzłem - pozostaw na nim kilka liści
na samej górze [tych mniejszych], pozostałe u dołu łodygi - wytnij. Nastepnie szybko umieść sadzonkę
w czystej wodzie. Ucieta końcówka szczepki powinna cały czas pozostawać w kontakcie z wodą. Teraz
możesz obtoczyć węzeł w proszku ukorzeniającym [jest on trochę toksyczny, więc po tej czynności umyj ręce].
Teraz możesz delikatnie włożyć sadzonkę do gleby i łagodnie zasypać otwór. Podlewaj roślinkę do momentu,
gdy woda zacznie wyciekać dolnym drenażem. Następną czynnością jest włożenie kubeczka z sadzonką do
drugiego kubeczka [służy "przechwyceniu" wyciekającej wody] - w drugi kubek możesz wcześniej włożyć
kawałek drewna lub plastiku, który oddzieli kubki od siebie i da więcej pojemności dla ewentualnie wyciekającej
wody. Teraz przykryj sadzonkę plastikowym woreczkiem i zabezpiecz gumką. Worek posłuży jako ochrona
wilgoci, nie wymaga się częstego nawadniania. Po kilku tygodniach możesz przesadzić ukorzenioną roślinkę do
większej doniczki.